Sprzeczności

Od dnia narodzin, choć nas to złości
żyjemy pieszcząc dziwne sprzeczności.
Chlapiąc się w mleku, a nawet w miodzie
wciąż się nam marzy żur na lebiodzie.

Ma piękna żonę i dziatek stadko,
lecz okiem rzuca swym za sąsiadką
i tu sprzeczności wybucha Etna,
gdyż ona tłusta, a przy tym szpetna.

Gośkę obraca ten kto ją chwyci,
ona się nawet tym faktem szczyci.
Tylko tak myślę, co Gosia miła
kiedyś swej córce będzie mówiła?

Na mszy co tydzień modli się pilnie,
lecz w dniu wyborów dość krotochwilnie
głos swój oddaje, wieść to hitowa
tym co katoli chcą opiłować.

Kocha naturę, żaby i krzaki,
lecz gdy nie widział nikt, tak dla draki
do lasu wywiózł stare opony
mówiąc, że głównie z nakazu żony.

Kolejny żyje jak pączek w maśle,
ale głosował w Łodzi, lub w Jaśle
na tych, zauważ kochana ciociu
co go trzymali na bezrobociu.

Inny tak kochał puszczy walory,
że widząc piłę stawał się chory.
W mig się łańcuchem do pnia przykuje,
a niechaj kornik drukarz harcuje.

Następny psioczy na rodzin wsparcie
i protestuje przy tym zażarcie.
Lecz swoją córkę z wiadomych względów,
po kasę wysłał sam do urzędu.

Inny czytając mój tekst wyłuszcza,
że niby dzielę, oraz napuszczam.
Lecz jeśli paszkwil na władzę czyta
mówi, że treść w nim jest znakomita.

Wiem, to się często u nas spotyka
i nie pomaga żadna krytyka.
Pod poprawności płaszczem ukryci
żyją idioci i hipokryci.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-07-02 Dodano: 2023-07-02 21:21:55

Ten wiersz przeczytano 819 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie