Stąd do rozkoszy

Wystarczył jeden uśmiech, by serce zabiło,
rzucałaś na mnie urok gestami i słowem –
choć wtedy nie wiedziałem, czy rodzi się miłość,
czy może tylko iskra rozbłysła i spłonie.

Zbliżając się, ujrzałem, jak skryta w marzeniach
zostawiasz jasne znaki, bym poznał kod ciebie;
odczytał jednoznacznie namiętność spojrzenia,
by tajemnicze chwile jak z kart przepowiedzieć.

Wodziłaś mnie za rękę po ścieżkach rozkoszy,
zostając przewodnikiem, bym dłużej nie błądził,
w galerii dzieł natury wzbudzałaś niedosyt
odwiecznej strawy ducha – dla uczuć narodzin.

Prowadząc przełęczami i granią wciąż wyżej,
wznosiłaś się ku szczytom, by nieba dotykać,
gdzie nocne serenady wiatr grał jak na cytrze
dla wybudzenia żądzy – niebiańska muzyka.

Oddając się fantazjom, wpadałaś w rytm samby
jak zmysły w karnawale w gorącym Sao Paulo,
by w egzotycznym transie pragnienia wykarmić,
nim w rozedrgane ciała spełnienia się wkradną.

autor

abandon

Napisany: 2017-02-27 Dodano: 2017-02-27 19:22:32

Ten wiersz przeczytano 2905 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie