Stagnacja...
Może to wszystko już było
w żywotach dziś zapomnianych
i znowu cierpię przez miłość
gdy twarz odwracasz do ściany.
Z pogardą usta wydymasz,
dzisiaj nas dzielą miast łączyć
zegary, z każdą godziną
naprzeciw bijąc rozłące.
Zastygły oczy i dłonie
gdzieś w beznadziei stagnacji
i tylko nieunikniony
żal znow się zrywa i płacze.
autor
sael
Dodano: 2008-11-19 10:48:38
Ten wiersz przeczytano 1183 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Piekny wiersz o "niespelnionej" milosci
Nomen omen w tytule wiersza, jego treści i w
odniesieniu do rzeczywistości. Jest w tym jakiś
szacunek do poezji, by jej nie brukać wyświechtanymi
zwrotami, banalnymi populistycznymi, pisanymi dla
gawiedzi tematami i ich byle jakim rymowaniem,
ucieczka przed pisaniem na siłę, dla poklasku,
zaspokojenia własnej próżności. Na Twoje wiersze się
czeka. Przykład bywa zaraźliwy. Wartościowi autorzy
uciekają z tego portalu, dominuja codzienni
wierszokleci. Smutne to.
Zwarta budowa, krótkie wersy, podkreślają dramatyzm
wyznania.
Miłość, też potrafi ranić...smutny,refleksyjny wiersz.
wiersz cierpienie ... ból .. smutno ..ale warto
poczytać..))
Miłość i cierpienie... chyba każdego to w końcu
spotyka. Ptrzykre, ale prawdziwe. Dobry wiersz.
milosc niby taka prosta a tak potrafi zagmatwac naszym
sercem i uczuciami:)
Myśl dobrze wierszem poprowadzona i treść prawdziwa bo
stagnacja nieraz pustkę wytwarza Ładne skojarzenia i
logiczne dają wiersz bardzo ładny refleksyjny Na tak!
najgorsza ta stagnacja , gdy nie można inaczej...a
serce płacze , oj płacze
Kiedy pieszczota jest jak zgrzyt/ ale brak sił na
zdradę.../ Pewnie dlatego szary świt/ tak długo nie
chciał nadejść. (Okudżawa, "Koguty"). Tak mi się to
skojarzyło. pozdrawiam.
Znam to aż za dobrze.
Z wiersza wieje smutek ale i prawda o stagnacji uczuć.
Czy jest ona nieuchronna? Pewnie tak ale dążmy aby
pozostała przyjażń i szacunek.
Podoba mi się twój wiersz, jest nieźle zrymowany i w
miarę rytmicznie poprowadzony.
dlaczego miłość daje albo wielką radość, albo ogromne
cierpienie...?
Świetny wiersz.Skłania do refleksji.Podmiot liryczny
czuje ból i rozgoryczenie.Ciekawa puenta wiersza.