Stare telefony
Szukałem długo
W starych telefonach
Tu kot,tam kwiatek sfotografowany
A Ciebie nie ma
Już bym zrezygnował
A Ty podpowiedziałaś
Ten klawisz naciśnij
I znalazłem Twoją twarz
Wpatrzoną w jakiś serial
Pewnie ten ostatni dla Ciebie
Raz jedyny od tamtego czasu
Smutny,ale jednak uśmiech się pojawił
Mam teraz dwa portrety
Jeden,tu
A drugi w tym świętym pokoju
Będą czuwać,ułatwią życie
Do jakiegoś czasu.
autor
troilus
Dodano: 2015-08-07 21:43:02
Ten wiersz przeczytano 733 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ścisnęło się serce...
Pięknie, przejmująco, czule i...w ogóle...
Pozdrawiam ciepło :-)
Bardzo smutny wiersz,no cóż
tak bywa,że przedmioty też nam przypominają o bliskiej
osobie,tym bardziej gdy jest tam zamknięta w kadrze
fotografia,
takie historie bolą,wiem to,bo znam temat z autopsji,
cóż niestety większość z nas ma takie traumatyczne
doświadczenia,gdy odchodzi ktoś bliski.
Pozdrawiam ciepło.
wiem, że lubisz być zgryźliwy wobec wszystkich, a smak
masz mało delikatny. No cóż, jesteś jaki jesteś. Ale z
inteligencją już dużo gorzej (ta wada może być
przyczyną Twych kompleksów). Stare telefony, mogą być
zupełnie współczesne, które się dość często wymienia.
Ale pewnie tego nie pojmujesz.
stare telefony to są z tarczą, albo na korbkę :))))
Troilus-życie takie piękne nie dobijaj się smutkiem
odłóż smutki chociaż trudno- bo mnie też się twój
smutek udziela .Samych serdeczności Ci życzę
Bardzo dramatyczny wiersz.
Pozdrawiam:]
Smutne. Dobranoc