Stary człowiek
trzyma się wydeptanych ścieżek
ograniczając przestrzeń do kilku
centymetrowych przesunięć
skurczone możliwości nie zostawiają
po sobie śladów
Anastazja
jestem kamieniem na brzegu rzeki
moim pragnieniem jest głębia
Komentarze (21)
Dziękuję bardzo za słowo. Pozdrawiam.
nie każdemu jest dane dożyć starości
ciekawy wiersz, ciepło pozdrawiam :)
stary człowiek i morze ( może ).. a potem zostają
tylko wspomnienia ..
W sumie masz rację, tym bardziej, że w tytule jest.
Mądra podpowiedź, dziękuję Roxi01.
Kochani jesteście. Dziękuję każdemu z osobna.
Pozdrawiam.
Nie poddawaj się chwili słabości a pokonasz niemoc i
zaświeci słonko. Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia
źyczę.
W kilku słowach trafnie ujęte ograniczenia wynikające
ze starzenia się.
Nie wydaje Ci się Anastazjo, ze pierwszy wers
niepotrzebny, po co od razu uprzedzać czytelnika o
czym wiersz
wymownie, starość ogranicza, pozdrawiam serdecznie :)
Może to dobrze, ze tak jest. Gdyby sprawność i młodość
trwałą, człowiek z wielkim bólem rozstawałby się z
doczesnym życiem. Kto wtedy chciałby do Nieba?
mówią ze Bogu nie dudala się starosc ale kade
doświadczenie ubogaca i uczy pokory zamim zgasnie
świeczka zycie zapisuje nowe stronice by pozostało coś
po nas
Pozdrawiam serdecznie
jak to życie szybko przemija, wczoraj młodzi a
dzisiaj...ech, pozdrawiam
Starość ogranicza, ale każdy dzień piszę jakąś
historię w której jesteśmy.
Pozwolę sobie za Marcepani :)
Pozdrawiam :)
te skurczone możliwości zostawiają ślady zmęczenia.
Ten kamień na brzegu może tylko porwać duża fala,
czego życzę :)
Starość w większości przypadków
ogranicza, to prawda.
Pozdrawiam