Strata nadzei...

Kłamstwo...takie...jedno słowo...

Pada deszcz...miesza się z moimi łzami...
Odgradza mnie murem od świata...ze złudzeniami...
Słyszę jak woda odbija się od trawy...
Przypominając krzyki...które słyszę w tej ciszy...
Stoję przy przejrzystym jeziorze...
Każde kolejne krople...przeszywają mnie jak noże...
Wpatruję się w odbicie..."nikogo" w jeziorze...
Widzę...całe niebo zachmurzone...
I...moje oczy...w pustkę wpatrzone...
Nie widzę siebie...tylko jakies moje strzępy...
Nade mną....ciągle latają głode sępy...
Szukam ucieczki...od Ich kłamstw...
Zgubiłam się pośród raniących słów...
Nie ma mnie...ja już nie mam duszy...
Ona bez końca w ciemnościach...kroczy...
Błądzi...wśród swoich kłamstw...nienawiści...
Nic nie znaczącej dla Nich miłości....

....może zranić...zabić...i...

autor

Monikosik

Dodano: 2006-04-03 19:22:48

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie