Wiosna...

Wiosna...zamykam oczy...na chwilkę zatapiam się w marzeniach...

Idę cichą i pustą drogą...
Zieleń...jedyną moją ucieczką...
Słońce świeci mi w twarz...
Zamykam oczy...kolejny raz...
Widzę strumyk na łące...
Kwiaty pachnące...i kwitnące...
Słyszę...niezywkły śpiew ptaków...
Melodię...wśród...kolejnych kłamliwych słów...
Słowo jedno...przepraszam...
Przez życie i los...powiedziane głosem cichym...
Myślę...niech te słońce...świeci wiecznie przede mną na horyzoncie...
Ono daje nadzieję...nową wiarę,W którą wierzę zawzięcie...
Wiatr wieje mi w twarz...szepcze słowa...
Będzie dobrze...już wiosna!
Zło ze śniegiem przeminie...
Nienawiść w łzach...samotych ukryje...
Błękit nieba Twój smutek skryje...
Zapach wiosny...ciągle dopowiada...
Poczujesz wolność...Będziesz wolna jak ptak...
Jak trawa zielona..będziesz kołysać się z wiatrem i pod wiatr...
Wolna!

Uciekam...

autor

Monikosik

Dodano: 2006-03-24 20:36:08

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie