W strugach deszczu

W strugach deszczu
Stoję samotnie
W środku tłumu
Stoję samotnie
Tłum ludzkich twarzy
Twarzy bez uczuć
Twarzy jak maski
Ludzi którzy są obojętni
Ludzi których nie obchodzi
ludzka krzywda
W oddali widzę anioła
Ma podcięte skrzydła
Bronił dobra
Przegrał
Zło opanowało świat
Zła nigdy nie miało być
Widzę płacz tego anioła
Przez tłum przedziera się
mała dziewczynka
Podchodzi do anioła
w podskokach
Z jej małych usteczek
wydobywa się melodia
Stoję i przyglądam się
Co z tłumem stanie się
Ludzie zatrzymują się
Rozglądają się
Na ich twarzach
pojawiają się emocje
których nie odczuwali
Chciało im się płakać
ze szczęścia
Mała dziewczynka
uratowała świat
Miała w sobie
dużo dobra
Co z nią się stało
Nie zdradzę wam
To już będzie
inna historia...

autor

KatherineClaire92

Napisany: 2010-01-24 Dodano: 2010-03-15 06:45:36

Ten wiersz przeczytano 768 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie