Świat
Od zawsze zagubiona w swym małym
pokoiku,
Siedzę i patrze. Ptaki śpiewają za
oknem,
ranek świta, jak nigdy,
tak całkiem od nowa,
coraz wyraźniej,
dzień zaczyna się inaczej,
jak nigdy...
Każdy dzień jest coraz piękniejszy.
Coraz nowszy. Mimo wielu zanieczyszczeń,
coraz bardziej zdumiewający,
a my jesteśmy coraz starsi,
coraz szybciej ogarnia nas starość,
coraz szybciej zapadamy w nicość...
a świat zawsze będzie taki sam,
taki piękny.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.