światło życia
to tylko biała kartka
leży jak powiernica
czy czarne litery wpisane
w poza czasu przestrzenie
dotkną wrażliwość rozczulą serce
litery w słowach
niewypowiedziane zamknięte
odżyją w wersach
wena muza poetów
krąży w niezbadanym świecie
unosi się ponad to co jest
gdy porywa nasze marzenia
i widzimy to co dla wielu
niewidoczne
i biel nie jest bielą
a szarość wersów nabiera kolorów
jesteś malarzem niezwykłym
rozbarwisz czyjś smutek
rozweselisz w trudach choroby
poezja to nasze słowa
codzienne radości i troski
pokrzepieniem dla strapionych
na zawiłych ścieżkach życia
spójrzmy w niebo ile jest gwiazd
a nasze światło istnienia lśni
tam gdzie przebywamy
i tu wśród piszących
łączy się świetlistym ciepłem
dobra i miłości
Komentarze (28)
"czarne na bialym", dotkna i rozczula wrazliwe serce,
zatrzymaja slowem, taka jest Poezja, jej piekno,
przekazu.
Bardzo na TAK, wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.:)
poezja musi docierać do wielu, dlatego jest z cukru,
ale reszta to coś trwałego, no to chyba że gra się nie
o oglądającego tylko jakąś politykę
pięknie o tworzeniu poezji i wrażliwej duszy bo tylko
taka dusza widzi piękno:-)
pozdrawiam
dziękuję ...wena...miłego dnia
baaaardzo na tak
ciepło pozdrawiam :)
dziękuję Wam wszystkim,dopiero dzisiaj,odpisuję miłego
dnia
za Donną:):)
Witaj. Ladnie o poezji i jej mocy sprawczej. Moc
serdecznosci.
Śliczne takie światło, wiersz daje do myślenia.
Pozdrawiam :)
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Jak cieplo i pieknie piszesz, mozna sie przytulic,
pozdrawiam
Piękny wiersz o istocie tworzenia, o poezji i jej roli
w naszym życiu.
Podziwiam i pozdrawiam :)
piszący wiersze muszą mieć wrażliwą duszę.
Ale pięknie... Przeczytałam z zachwytem :)
Pozdrawiam :*)
pięknie piszesz tylko ja mam ciągła refleksję co
nasze dzieci spotka my marzymy piszemy chcemy ale co
te sukinsyny im szykują wybacz mi tak mnie naszło
Dzięki za ten wiersz