Świt

Świt – wyszedłeś – cicho szczęknęły drzwi.
Świt – twój pocałunek schnie równie długo jak łzy.
Świt – stygnie łoże tam gdzie przed chwilą leżałeś.
Świt – jak mrok głęboki bez Ciebie – noc sobą rozjaśniałeś.

Więc oddycham – tylko po to by znów poczuć ciepło Twoich dłoni.
I żyję – wiem, że wrócisz z nocą, by pustkę świtu przed świtem przegonić.

Świtom, gdy nie wychodzisz...

autor

Caylith

Dodano: 2007-02-02 12:27:11

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie