Świty

2024 - rokiem Czesława Miłosza. Na dwudziestą rocznicę śmierci Noblisty.

Rozdzwoniła się znów ta słoneczna cisza,
a wiatr zagwiżdże może tylko na palcach.
Campo di Fiori tej wszechrzeczy pokusa,
jak lustro płynie tam na odwilży walca.

Barwnych karuzeli rozkoszą natchnienia,
miarą krzyku, czy mistyfikacji oddechach.
Brzaski i świty- dziś popioły milczenia,
w głodzie bliskości i Fausta otchłaniach.

Polne kwiaty, i dalej lubię Goethego.
Oto świat w którym mewy już nie płaczą,
kaskadą zdumień i nie wiem dlaczego.

Dzieci znów językiem ptaków mówią.
Cud miłości i hołd dla świata potomnych.
grzechów pierworodnych wiosny niepomnych.

autor

Annna2

Napisany: 2024-01-18 Dodano: 2024-01-18 11:34:07

Ten wiersz przeczytano 1457 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Sonet Klimat Ciepły Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie