Sw.Pamieci J.Sz

Przepraszam Cie Niebo...
Przepros za mnie Deszcz!
Wiem,nie dzis jego pora
Ale smierc przychodzi nagle i z daleka.

Lekko zdyszana puka do drzwi
Puka jeszcze w szeroko rozchylone powieki
A niebo przeciez na oscierz otwarte
Jaskrawo niecierpliwe duszy marnej.

Rzeka obojetna,a ptaki radosne
Czuje sie zdradzony i opuszczony
Poczekam na ksiezyc i plodna wiosne
Czuje wokol wirujacy swiat podzielony

Czuje najsmutniejsza chwile w zyciu
Obracajaca sie w silna nadzieje
Czuje smak slonej lzy w skryciu
Dajaca nowe tchnienie w trwaniu i byciu

Szykujesz sie by zegnac matke
Szykujesz sie by zegnac ojca
Lecz nigdy nie bedziesz gotowy
Spojrzec smierci prosto w oczy.

autor

DANEK

Napisany: 2007-07-28 Dodano: 2007-08-06 10:09:44

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie