Sygnałem

gdy przyjdzie impuls nam poranną zjawą
ze spleceń myślą wykluwać się będą
prawie jakby sam skowronek wysławiał
dźwięczności wszędzie

i z głębi prawdy ciągłych wypatrywań
pustych przestrzeni wieków zamyślenia
od końców spłyceń mocą promienności
będziemy wpływać

nastrojem w dusze obolałe z czekań
chwilą od ziemi marcowej odkute
ale to nie my a czas zmian odtai
i morza purpura

po złote brzegi chłanialnością siebie
z wszechdawnych westchnień przez pierwsze zakłucie...
wietrzyk dobroci popchnie nas w objęcia


wiosny podmuchem

autor

Rozalia3

Napisany: 2022-03-05 Dodano: 2022-03-05 06:45:47

Ten wiersz przeczytano 1068 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie