Szarość

Szarość to szelest zimowych szkieletów,
To śpiew wiatru w wygasłym kominku.
Szarość to ja rozdarty między bielą i czernią,
To ty rozpływająca się na tle codzienności.


Szarość to sfałszowane srebro,
To blask, co śni się tylko nocami.
Szarość to my, zagubieni, zazdrośni,
Zabłąkani we własnych myślach poeci.

Szarość to śpiew z tęsknotą w głosie
Za innych kolorów jaskrawą paletą,
To krzyk wydany samotnym głosem
Człowieka zagubionego w przestrzeni.

Szarość.
Tyle samo trzeba bieli i czerni,
Tyle samo trzeba dnia i nocy.

autor

Darnok

Napisany: 2000-06-07 Dodano: 2004-11-13 09:22:27

Ten wiersz przeczytano 345 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie