Szary poeta
Nie pomijajmy.
Szarych poetów
nieznanego wszechświata
co nie powrócą słabi i niepozorni.
Wspomnij życiu, że byli tu kiedyś.
A ich słowa
kruszyły kamienie z serca.
By wrażliwe się stały.
----
Nie wstydem
jest wymawiać imię.
Tych, co kochali poezję.
Hańbą odwracać tyłem.
Od braci i sióstr
nie słuchając głosu szarego poety
Że ta matka wspólnie łączy.
----
Nie ma ideałów.
Podziału ról
inteligentnych i głupich
to człowieczy wymysł
ten, kto kłamliwie mówi.
Że to ta poezja winna.
Niech idzie precz.
Schowa głowę.
Ukryje ręce.
Zbrukane niegodziwego mistrza.
Autor Wiersza Damian Moszek
Komentarze (10)
Zgadzam się z przesłaniem, nie pomijajmy nikogo :)
Pozdrawiam
Tak, nie pomijajmy szarych poetów, szarych ludzi.
W szarości jest ukryte wiele barw.
Pozdrawiam serdecznie.
Dobrego dnia.
Nie omijam
Wiersz bardzo w moim guście.
"A ich słowa
kruszyły kamienie z serca."
Doskonale rozumiem, o czym piszesz. Wśród rodziny,
wśród znajomych nie ma z kim porozmawiać o sztuce, o
poezji. A przecież tacy jak my maja taką potrzebę,
chcemy dzielić się swoją wrażliwością, swoim głębszym
spojrzeniem. Jesteśmy anonimowi, ale po drugiej
stronie monitora szukamy zrozumienia. I często
znajdujemy.
Pozdrawiam :):)
Również uważam, że nie wolno dzielić ludzi na lepszych
i gorszych.
Nie zapominajmy o to tych przeciętnych.Im także należy
się szacunek.
Pozdrawiam serdecznie :)
Każdy człowiek jest ważny...
Szary poeta też.
Czasem to, co ktoś inny dostrzega jako szare - jest
piękne i barwne.
Pamiętajmy więc o wszystkich i doceniajmy.
Człowiek zniszczy to wszystko, co mogłoby go łączyć z
drugim człowiekiem.
Pozdrawiam z refleksją w tle ;-/
prawda, to człowiek dzieli.
Pokora wyrażona nader dobitnie. (+)
Każdemu należy oddać szacunek. Pozdrawiam serdecznie:)