Szczęście Namalował Pisarz
Szczęście Namalował Pisarz
Widziałem twarz radosną,
i łzę po chwili małą,
szczery cichy śmiech,
i wyraz zadumania
Siedziała w kąciku cichutko
na kolanach książka gruba,
patrzyła gdzieś głęboko,
jak by się unosiła.
Wodziła delikatnie palcami
po zewnętrznej stronie kartki.
Była bardzo szczęśliwa.
Gdy skończyła czytać,
przytuliła laskę białą...
Łódź 16.04.2013 Mirosław Pęciak
autor
miniek183
Dodano: 2013-04-18 15:22:27
Ten wiersz przeczytano 672 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Smutny wiersz. Tak tez w zyciu bywa.
:)
Dobry wiersz. Ciekawy temat. Pozdrawiam.
Wzruszający obraz..
Kto przeniknie jej myśłi? Co tam widziała?
Bardzo super :) Wyrazy uznania :)
Ciekawe ujęcie tematu. Pozdrawiam