Szept..

Tylko szept- to cichy wiatr,
co na skrzypcach z liści gra;
On dotyka moich skroni,
szyi, ramion, moich dłoni..
i we włosach wciaż przeplata takie dziwne wstegi dwie-
wstęgę siebie z wstęgą mnie.
Długie palce jego tchnienia w moich włosach gubią się,
jeszcze nie wiem, czy powinnam, lecz.. uśmiecham się.
Jego oddech na mej twarzy-
taki ciepły, letni wiatr;
letni zefir tego lata, co ulata tak, jak czas...
delikatny tak, jak kwiaty,
wciąż wiruje wokół mnie;
wkoło ust mych ciągle tańczy z moich ust wyrywa pieśń.
On tak czule wciążcałuje,
na mym ciele wzbydza dreszcz,
tak leciutko muska skórę,
chociaz nie wiem, gdzie on jest...
W korowodzie sieci zmysłów, moja dusza błąka się,
ciągle nie wiem, czego pragnę,
ciągle nie wiem, gdzie TO jest..
Tylko szept- to cichy wiatr,
odpowiada na pytania- jakby treść ich była znana;
odpowiada na pytania, przez me usta nie zadane...
W mojej duszy rośnie szał- mówi,
jakby moje mysli znał...

Lecz to tylko wiatru szept...
odpowiedzi rodzą się...
czy to myśli, czy to wiatr,
co na skrzypcach z liści gra...?

...Michałom Aniołom i innym Czarodziejom...

autor

wiolka

Dodano: 2005-04-21 20:06:10

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Obrazkowy Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie