Szklana chwila ulotności
Gdy czujesz, że wiatr ucieka,
Chwila, której nie ma nie będzie,
Obliczasz drogę buszując w zbożu,
Słoneczna smuga światła rozbija szklane
przeszkody,
W środku...
Wyrastasz ponad siebie, wzbijając się nad
przestworza rozkoszy,
Uwielbienie zastępuje obłuda,
Chwalebne czyny wrastają w glebę,
A myśli piękne, dotychczas niewzruszone,
Zostają w koszmarów głębię wnet wrobione...
autor
Duch99
Dodano: 2008-11-18 21:17:22
Ten wiersz przeczytano 450 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Podoba mi się, ale nie rozumiem "chwila, której nie ma
nie będzie".