.:szklana łza:.

Które przepraszam będzie prawdziwe...

w zmęczonych oczach tylko jedna szklana łza
znaczy swoją drogę na policzku...

uparta...choć płynie w dół, wciąż nie chce spłynąć
i pali jej twarz swoim chłodem...

nieznośna...zostawia mokre ślady na jego koszuli
i na jego sercu..

spokojna...leniwie pokonuje zagięcia jej ust.

Gdy w końcu złapana w jego silną dłoń
bezbronna umiera...nie słychać żadnego jęku
czy bólu samotności.

A on nawet okiem nie mrugnie, tylko świętuje swój triumf...

Nie płacz Mała...przepraszam, już nie płacz.

i ile szklanych łez zginie w jego dłoni...

autor

michaska

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 18:07:44

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie