szklany człowiek

Niszowy jestem...
jak nieszczera łza na Twoim policzku,
jak dłoń muskająca słone ciało,

Niszowy jestem,
jak niepokój tańczący z szarością luster,
jak smutek patrzący w nagie oczy wilków,

Niszowy jestem,
jak tandeta w oknach pijanych ulic,
jak muzea porośnięte pajęczyną pustki,

Niszowy jestem
jak obraz marnego artysty,malowany nadzieją sukcesu,
jak śmiech toczony w wulgaryzmach obietnic,

Niszowy jestem,
jak matki,broniące fenomenu dziewictwa,
jak ojcowie gardzący marzeniami malutkich aniołów,

Niszowy jestem,
na horyzoncie wzajemnej nienawiści,
w paszczy Bogów pijących moją krew,

Niszowy jestem,
bez artyzmu,bez odwagi,bez szacunku...

choć mam pod skórą coś jakby strach,

autor

jaszczur

Napisany: 2010-12-17 Dodano: 2010-12-17 10:01:00

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie