szklany człowiek
Szklany człowieku
Szklane Twe oczy
Szklane powieki
po szkle ciągle kroczysz.
Jak kra, słaby jesteś
Łatwo Cię złamać.
Jeszcze łatwiej ominąć.
Jak wieczny lód, silny jesteś
Nikt nie widzi Twojego środka
Niemożliwym dotrzeć do niego.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.