Szkło
Patrzę w okno, widzę świat
Świat, w którym żyje tysiące istnień
W dzień ten świat otula błękitna
poświata
utrzymująca życie
Z nadchodzącym wieczorem powoli
budzi się mrok oślepiając wizje
Widzę za szkłem jak wiatr kołysze drzewa
Słonce zaś jasnym światłem je ogrzewa
a cisza kładzie je do snu
A ja, ja patrzę przez okno świata
ale ciebie tam nigdzie nie ma.
autor
Błękitny Anioł
Dodano: 2005-04-18 15:37:53
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.