Szkoda lata

dla dzieci

Wiatr po wrześniowym rozejrzał się niebie,
do tańca po lazurze chmurę wziął kosmatą
a ona deszczem płacze; daj mi spokój wietrze
-smutna jestem i płaczę bo kończy się lato.

Poleciał więc nad pole, szaro dookoła,
wiosną słychać tu było dźwięczny trel skowrończy,
gawronów czarnych chmara w odpowiedzi woła
-skowronki odleciały bo lato się kończy!

W lesie do tańca prosi posuwistym krokiem,
jarzębinę w czerwone korale bogatą,
a jej liście spadają, łzy zielonozłote,
- smutna jestem i płaczę bo kończy się lato.

Wiatr posmutniał, siadł w sadzie na starej jabłoni,
usnął, lecz ktoś go zbudził, wokół jeszcze ciemno,
dłoń poczuł wsuwającą się do jego dłoni,
szeptem jesień spytała; czy zatańczysz ze mną?

autor

karaszpiekla

Napisany: 2015-09-17 Dodano: 2015-09-17 12:29:27

Ten wiersz przeczytano 1159 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie