Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Szkoda mi cię maszkaro

O stara, opuszczona kamienico,
Na próżno szukać w twej brzydocie piękna.
Życia już w tobie od dawna nie ma
Przeminęło, do lepszych miejsc uciekło.

Stoisz i czekasz na cud zmiłowania.
Czy ktoś zechce przywrócić ci świetność?
Albo w kolejce do rozbiórki przesuwasz się,
By zniknąć na zawsze, na wieczność.

Odpadający tynk, niczym obdarta skóra.
Okna - przeraźliwe oczodoły
Zabite deskami, zamurowane.
Zapach stęchlizny i pleśni- oto twoje oblicze.

Smutek swój i rozpacz chowasz
W ciemności nocy i w szarości dnia.
Ale w słońcu widać, jak pod warstwą
Kurzu konasz - zapomniana i szpetna.

Hej malarze, grafficiarze, streetartowcy !
Farby i spraye do rąk!
Nim z miejskiego pejzażu kamienica zniknie
Dodajcie jej barw, rozweselcie ją!

autor

Halszka M

Dodano: 2021-10-06 11:05:34
Ten wiersz przeczytano 1645 razy
Oddanych głosów: 25
Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka O brzydocie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (23)

Pan Bodek Pan Bodek

Wiele starych kamienic odzyskalo swoja swietnosc.
Popieram Twoj apel!

Halszko, literowka w 7-mym wersie:
'przesuw(a)sz'.

Pozdrawiam z podobaniem :)

BordoBlues BordoBlues

Czy starym domom można przywrócić duszę? Nie wiem, ale
warto próbować.
pozdrawiam wieczorowo. :)

wolnyduch wolnyduch

Smutny wiersz, ja bardzo lubię starocia, od zawsze,
nawet, gdy byłam młódką, msz, stare rzeczy mają duszę,

a nowoczesność mnie jakoś mało kręci, choć też bywa
piękna, stare kamienice miały piękne stiuki,
balustrady balkonów, były po prostu piękne, msz warto
poddawać je renowacji, choć czasem są wyburzne,
widziałam takie przypadki, gdy ktoś wykupił kamienicę,
ale nie podołał kosztom renowacji, wykurzył
mieszkańców, a później niestety kamienica była
wyburzona:(
Kiedyś napisałam podobny wiersz, był na beju, obecnie
jest poza nim na innym portalu poetyckim, gdzie jestem
pod innym nickiem N.P
jest to wiersz pt. Pozory

POZORY

Na wiekowych już ścianach
tańczą pozory młodości,
drgając nitkami słońca.

Kryją zgrzybiałą wilgotność,
omszałość w objęciach pęknięć -
dumną nadzieją zieleni.

Jeszcze wczoraj ich młoda skóra
chętnie wabiła gładkością.
Dziś trądem dotknięta starości.

Jak jaszczurki ogon gubią -
ich płaty jeden za drugim,
spadają powoli deszczem,

Nie ożywczym, nie zbawiennym.
lecz brzemiennym w swoje lata,
garbate, chłostane czasem.

Choć już kolczyki przeszłości
Wyjęte z uszu kamienic,
To nadal noszą stygmaty,

A pamięć znaczona pręgami
Mieszka w kamiennych matkach,
Tulących w ramionach przeszłość.

Pozdrawiam Halszko wieczornie.

valanthil valanthil

Takie miejsca budzą sentyment. Kiedyś pełno, a teraz
boleśnie pusto. Przemijanie na tacy.

Sławomir.Sad Sławomir.Sad

Ta kamienica z pewnością posiada duszę. Może ktoś
odkryje jej (duszy) piękno i przywróci kamienicy jej
dawny blask. :)

anna anna

dobry pomysł, choć lepszym byłaby renowacja.

Annna2 Annna2

U nas zrewitalizowano kamieniczki pamiętające czasy
napoleońskie.

JoViSkA JoViSkA

We Wrocławiu ostro wzięli się za renowacje starych
kamienic, kiedyś straszyły widokiem, teraz zachwycają
swoim niepowtarzalnym urokiem :) Pozdrawiam :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »