Szpital

Sala biała,łóżek rząd podwójny,
wokół senna cisza się unosi,
tylko oczy zmęczone,lecz czujne
śledzą lekarza jaką wieść przynosi.
Jak biały gołąb siostra przefrunie przez salę
tu zastrzyk,tam uśmiech zostawi,
czasem czyjś jęk gdzieś przyleci z dali
tak smutny i żałosny że łza w gardle dławi.

Na parapecie okna przysiadł ptaszek mały,
przekornie kręci łebkiem,dziobkiem w szybę puka
Przez chwilę przemknie uśmiech na twarzy zbolałej
i znow cisza,że słychać jak ci serce stuka.
Przez małą chwilę cisza została przerwana
przez siostrę w bieli ze strzykawką w reku
i znów jadna osoba została zabrana
do sali operacyjnej z nadzieją na poprawę.
ale pełna lęku.

Głowa senna,wokół skupione twarze.
Już się rorpływają,a na białym płótnie,
jak czerwone róże plamy krwi gęsto zakwitają.
I znów sala biała i dokoła cisza.
zwolna wracam do świata który gdzieś zgubiłam
Już widać ptaszka co za oknem przysiadł,
wiem że wróciłam,bo daleko byłam.

autor

zima10

Dodano: 2010-02-13 11:04:06

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie