Sztuka pisania

Wzięłam do ręki pióro....
Utknęło na białej przestrzeni papieru
Zatrzymało się....
I nie wiem jak nim dalej poruszyć
Myśl przewodnia, jedyna, najważniejsza
Szukam jej w otchłani innych myśli
Jedna goni drugą...
Nagle...pióro porusza się
I bez sensu pisze słowa nic nie warte
Nie warte, a jednak tyle znaczące...
Słowa...docierające do podświadomości człowieka...
Już skończona moja poezja...
I dlaczego ? Pytam....głucha cisza nie odpowiada...
Przecież pióro, biała przestrzeń papieru
I nawet myśl przewodnia, ta najważniejsza...
Wyląduje na bezkresnym dnie szuflady
By tam pozostać - sama-dla-siebie-
Już nie dla podświadomości człowieka....

Dla wielkich i małych poetów :)

autor

spojrzenie_anioła

Napisany: 2004-03-24 Dodano: 2004-07-24 21:02:12

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie