Sztuka uwodzenia

Dar kobiety taki mają,
którym mężczyzn porażają,
i wodząc na pokuszenie
zaczynają uwodzenie,

Wpierw, że niby to przypadkiem,
odwracają się doń zadkiem,
a to miesza chłopu w głowie,
przyprawiając go o mrowie.

To zaś rodzi pożądanie
i sugestię, że oddanie
jest w jej gestach, mowie ciała,
jakby była wasza cała.

A jaka się staje bliska,
gdy bezwiednie pierś przyciska,
i to płoche jej spojrzenie,
sprawiające serca drżenie.

Niech ten obraz przykład daje,
że gdy rękę wam podaje,
to w tym prostym ludzkim geście,
zakochani już jesteście.

Trzymając swą dłoń nad miarę,
mimo, że to sekund parę
w sumie taką ma wymowę,
że chłop zaraz traci głowę.

Innym razem, kiedy siada,
nogi swoje tak zakłada,
żeby ruchem od niechcenia,
ukazać nam pół siedzenia.

A już szczytem uwodzenia,
jest gest prosty pochylenia,
wówczas obraz się maluje,
który piersi ukazuje.

To są strzały Kupidyna,
a kobieta łuk napina,
jeśli nie ma w niej tej sztuki,
nie pomogą i nauki.

Nic nie znaczy Zosia, Renia
bez talentu uwodzenia,
lecz nie chodzi o imiona,
bo to sztuka jest wrodzona…

autor

M.N.

Napisany: 2018-05-29 Dodano: 2018-05-29 07:21:05

Ten wiersz przeczytano 1631 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie