Ta , co nie pojmuje miłości...

Serce me łopocze z bólu
- zachowałam się niegodziwie!
W duszy mej gwar panuje jak w ulu,
sumienie wyje, jak szalone, hałaśliwie.
Zamiast zrozumieć miłości zasady
-zgniotłam je, zmieliłam i oplułam.
Wyszukałam w nich wady
i o głupotę i niechybną zgubę oskarżałam!
Zawiodłam najdroższych mi przyjaciół
swym egoizmem i brakiem zrozumienia.
Teraz cierpię za cenę swych słów
marnych i godnych potępienia...
Potępienia jest godna również moja osoba...
ta osoba pełna dumy i zarazem niepewności
- czy postępuje zawsze według
swych zasad moralności?
Czy zawsze spłaca duchowy dług,
który innym wypomina?
Zasługuję na przekleństwo
za pychę i brak tolerancji...
Niech się zbierze całe towarzystwo
i zobaczy zakałę naszej populacji,
ta co poszukuje miłości ,
a jej nie rozumie...
Niech przeklęte zostaną kości,
które podtrzymują mą powłokę...

dla tych co poszukują miłości-spróbujcie ją najpierw zrozumieć...

autor

niegodna światła dziennego

Napisany: 2007-10-25 Dodano: 2007-10-25 14:22:49

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie