Ta wielka-mała natrętna

Chcę miłość podyktować na papier,
Bo ciśnie mi się w atrament.
Pióro za ogon łapie
I robi niemały zamęt.


Więc piszę o miłości
Prawdziwej i nieprawdziwej,
Prawdziwej, co w sercu gości
I tej drugiej – kłamliwej.


Miłość, ta wielka prawdziwa
Oślepia, różowe okulary na nos zakłada.
Przy czym zbiera niemałe żniwa
I swe rączki na całe życie składa.


A zaś ta mała kłamliwa,
Ta nieprawdziwa i wredna
Wciąż się waha i gdyba
Licząc wady jak żebra.


Nigdy nie trwa całe życie.
Wciąż chodzi zwątpienia drogą.
Nienawidzi, działa skrycie,
Inni kochać jej nie mogą.


Prawdziwa tylko kocha mocno.
Ciągnie się w nieskończoność jak długa opowieść.
Ta rankiem i do poduszki nocą,
Kocha jakby miała na zawsze odejść.


Najukochańszemu Tatusiowi na urodziny
oprócz tego wierszyka swą miłość i najgorętsze całusy składa

autor

Kaliope

Napisany: 2006-02-09 Dodano: 2006-02-09 18:29:42

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie