Tajemnica świata

Nigdy nie poznam Twego wnętrza, które płonie niczym lawa na bezkresnej otchłani piekieł. Nigdy nie zawre paktu z diabłem, który tak nikczemnie szydzi z mojej winy. Nigdy nie zrobie czegoś by kto inny płacił za me czyny.

Przyrzekam Ci na wieki, że gdybym dostał szanse od niego a byłaby ona jedyna,
nie odmówiłbym tego dla Ciebie bo wiem, że na nią zasłużyłem.
Powiedz mi szczerze karłowaty sługo, dlaczego stoisz przede mną patrząc sie od wieków w moje szare oczy?
Masz jakiś cel demonie, ja to czuje końcówkami swoich języków.
A zatem idę za Tobą bo wiem, że Ty sprowadzisz mnie znów na ziemie do wszechwiecznej krainy ryzyka i bólu.
Chcę abyś razem ze mną zamieszkał pośród szczeliny rozpusty i kłamstw.
Czuję, że mi nie ufasz.
Nie dziwię się, że smiejesz się barankom, które wylęgują się na pastwisku, prosto w twarz.
Szydzisz z nich!
Arka wielka jak galeon pełen archaniołow.
Płynie pośród fal o czarnym zabarwieniu.
Zlizujesz cały niedobór plugastw i apokaliptycznej męki smoka o białych łuskach.
Wołaj śmiało! może ktoś usłyszy pojękiwania pająka na szytej cienko złowrogiej sieci.
Mnie już nie ma... mam dość, odchodzę pozostawiając armię szarańczy spątaniej u stóp Boga.
Przyrzekam Ci na wieki nigdy nie stracę swej szansy...

autor

Beloghtar

Dodano: 2006-11-29 12:05:28

Ten wiersz przeczytano 1215 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie