Tak daleko
Jesteś daleko kochanie moje
A dusza moja tęsknota spowita,
Boli, oj boli te serce moje
Jak kwiat upadły co nie rozkwita.
Cienie w pokoju to przyjaciele
I snują się po między ścianami,
A smutku aż nazbyt, tak wiele
jesteśmy sami, jesteśmy wciąż sami.
Nie kochasz mnie, bo już minęło,
Minął nam czas nam tylko dany,
Coś się skończyło nim się zaczęło
I ten czas co dany został zabrany.
Papieros powoli jak życie się dopala
Piję z kielicha mej to miłości,
I coś od środka totalnie rozwala
Z dodatkiem smutku tej samotności.
Komentarze (3)
Tak daleko, a jednak tak blisko, bo w sercu.
Wiersz bardzo wymowny, pozdrawiam :)
Witaj.
Odległość, często zabija Miłość.
Podoba się wiersz, szczerze przedstawia, sytuację
Peela i jego samotność.
Nie poddawaj się.
Pozdrawiam serdecznie.:)
samotność, tęsknota wyziera z wiersza.