Tak jak Orfeusz

Przez tych dwadzieścia bardzo długich lat,
Ciaśniejszy stał się mój wielki świat.
Magię swą święta dawno utraciły,
Dziecka sny wepchłam do mogiły.

Rzeczywistość przytłacza każdym dniem,
Nadzieja odeszła wraz z moim marzeniem.
Nie mam już jej,nie będzie wnet też mnie,
Bo nie chcę być tu dłużej,o nie!

Mroczna,wąska dróżka cichutko woła,
Pierwszym krokiem wznosi pył ma stopa goła.
Sama sobie wybrałam najgorszą drogę.
Jak Orfeusz odwrócić się nie mogę.

I choć chcę raz jeszcze zerknąć w życie,
Marząć o Nim,marząc skrycie,
To błędu nie popełnię Orfeusza,
Osiągnę cel!Wolna będzie moja dusza...

autor

CzarnaAnielica

Napisany: 2007-12-05 Dodano: 2007-12-12 21:13:51

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie