Tak samo

Samotność bywa piękna zwłaszcza w październiku,gdzie do woli można taplać wspomnienia w jesiennym deszczu. I nawet dziura w bucie nie przeszkadza.A po powrocie,zrzucam z siebie mokre od łez ubranie.Zaparzoną wcześniej herbatą,gaszę resztki tlącej się we mnie nadziei.Ten sam tapczan,kurz na tandetnym regale... Ta sama ołowiana rzeczywistość.Niekiedy jednak słońce rozpromieni ten kiczowaty bełkot teraźniejszości,swoimi nachalnymi,egocentrycznymi dłońmi. Ale wtedy zazwyczaj chce mi się jeszcze spać . Zmysłowo szepczące poranki potrafią zainspirować mnie do wulgaryzmów.
Wszech obecna wilgoć wspomnień,snuje się za mną jak cień .Najchętniej odrąbał bym sobie tych kilka straconych lat.
Bezszelestnie unoszę rękę.Wskazującym palcem zaczynam rysować coś na niewidzialnej kartce życia.To mapa.Zaznaczam na niej drogi powrotne dla latawców mej dziecinności.W sumie to tak słabo ją pamiętam.Równie słabo jak Owczarka Niemieckiego mojej cioci.Potężne to było psisko i bardzo dla dzieci wyrozumiale.Pewnego razu uczepiłem się nie wiedzieć czemu,jego szyi i zacząłem wierzgać jak jakiś wicher zwariowany.Rzucać się a to w lewo a to w prawo.Uczepiwszy się nie dawałem Mu spokoju... Nic nie zrobił.Warknął tylko na mnie kiedy skończyłem swoją zabawę.Ze stołu,bezradnie posypały się kieliszki.Porozbijały o podłogę tworząc nieład.Wszędzie pełno szkła ! Leżę na stole przykuty do niego niczym Prometeusz do swego pala.Jakiż miałem popieprzony sen.Na szyi,łańcuszek z Matką Boską Licheńską wyznacza sens mojej aorcie.Chociaż za oknem wciąż pada deszcz...

autor

Orzeł Biały

Napisany: 2016-06-14 Dodano: 2016-06-14 18:18:50

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie