Taka historia
Nie doceniając tego co miałam,
biegłam za upragnionym,
święcie wierzyłam, że złapię,
po drodze straciłam spokój.
A co mi po nim - myślałam butnie
- chcę być szczęśliwa i będę!
Nocami serce w piersi się tłukło,
a w pracy trzęsły się ręce.
I ból dopadał psychofizyczny,
w gardle przyczajał się skowyt,
coś wyrzuciło poza margines.
Wyhodowałam potwora.
Tkwił gdzieś głęboko, zakorzeniony,
ani to wyrwać, ni zatruć.
Padłam bez siły. Nie będę gonić!
Właściwie nie było za czym.
Leżąc, bezmyślnie patrzyłam w sufit,
a kiedy wreszcie zasnęłam,
spokój cichutko, na palcach wrócił.
I wstałam. Z planem na siebie.
https://www.youtube.com/watch?v=stV5FwEaboI
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2016-04-27 19:14:15
Ten wiersz przeczytano 1344 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Cisza i sen uspakaja
Pozdrawiam Aniu:)
to dobrze że są plany w życiu...
pozdrawiam milutko :)
czasem gonimy za czymś co jest złudzeniem Pozdrawiam
serdecznie:))
Dobrze ukazalas pogon za uludnym szczesciem, ktore
tylko niszczy spokoj wewnetrzny. Dobrze, ze peece
udalo sie go ponownie odzyskac. Serdecznosci.