Taki jesienny słoń

Ależ piękna jest Warszawa jesienią
Płynie rzeka i coś tam do siebie szepce
a z mgły krok za krokiem
po wielkiemu cichu, wypływają mosty
Gorzała na każdej stacji benzynowej
i dziewczyny w kolorowych szalikach
uśmiechają się do ciebie
Więc bierzesz głęboki oddech i idziesz
tą drogą, co ją masz na ustach
co krok
i jak Stachura
znowu na jutro odkładasz samobójstwo

Wielkie rozżarzone słońce nurkuje
niczym Spider-Man Marvela
i zbliża do srebrzystych biurowców
w swoim czerwonym płaszczu
z literą - S, na piersi
Spala to miasto, zabiera mu kolory
i strąca w noc
Więc, siedzisz i czekasz
na to wielkie - bum, kiedy dotknie
tafli wody
Przetnie wpół strzeliste wysokościowce
zetnie wierzchołki drzew, w Łazienkach
postrąca dzieci z huśtawek, w Parku Ujazdowskim
i tak, kawałek po kawałku
zacznie się koniec świata

W 1939 też tak zachodziło słońce
I wtedy w ZOO, paru gości rozstrzelało słonia
Powiedzcie mi proszę
Jak można rozstrzelać słonia?
Ja rozumiem,
dźgały mnie opowiadania Borowskiego
Takie tam, cwaniak na bocznicy kolejowej Auschwitz
naręcza martwych noworodków, piramidy włosów, butów i tym podobne
Ale, wiecie - rozstrzelać słonia?

Muszę, coś szybko zrobić
z tymi obrazami
bo to zwykle kończy się, na stacji benzynowej
Trzeba mi myśleć o Spider-Manie, słońcu i dziewczynach w kolorowych szalikach
albo, że Jeszua, też specjalnie nie miał złudzeń
jak dźwigał krzyż pod górę
a szedł i wspinał po kostki w piachu
a szedł i nucił Cielito Lindo
albo moze:"że, mury runą, runą, runą"
tego, nie wiadomo na pewno
i myśleć mi trzeba
o takim dziecku, co podeszło do mnie
w kościele na Wielkanoc i powiedziało:
- Psze, Pana - Jezus jakby chciał, to by ich rozwalił, co nie?
A ja, popatrzyłem jak obraca w ręku
figurkę Spaider-Mana i powiedziałem:
- Rozwalił by ich na kwaśno, nieodwołalnie
i wciągnął majty na głowę
bo on, w tej drużynie jest szefem
on, jak strzelił z palca - to ocean, ze strachu, chował się - sam w siebie...

Także, otwieram drzwi -" Orlen-Wita-Was"
podróżnicy, obieżyświaty, zagubieni wędrowcy, Grzesiuki-mandoliny
Aj,ja,ja-jaj

A Was już żegnam
w słowem zmieniany świat wierzący
poeci

I dobra rada
Przez parę dni
Nie wchodźcie mi w drogę
Bo ktoś w tym mieście
musi zapłacić

za śmierć tego słonia

autor

Robert Rychły

Napisany: 2022-11-02 Dodano: 2022-11-02 20:59:16

Ten wiersz przeczytano 1049 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie