TAM NA DNIE

jeszcze oczeret nie zakwitł jeszcze maj i czerwiec
w słońcu przegląda się szarość marzy o cieple
na brzegu jeziora słyszysz jak skrzeczy coś kląska złorzeczy
demonów jęki jeziornice nawołują nieprzytomnych w wodzie zaklętych

strach czy uwielbienie drzewo z rzeką łączyło uroczysko tajemnica muli
i gdy zasrebrzy się woda sina tam na dnie dawne wierzenia płyną
jesteśmy falą co drugą pokrywa większa a pamięć to krucha otulina

zamyka błahe rzeczy te piękne sny zawsze w odbitym obudzi księżyc
plusk wody słyszysz i smugi ciągną szlaki ludzkie i ona jaz groblę niszczy
a łono które tworzy czy to odzew świętości interwencja natury normy osądza?

zagadka rozwiązań ma wiele gdy dno duszy zbadasz
/UŁ/

Z cyklu Małe refleksje

Niepiszmi:) Jak pięknie dotknąłeś dna swojej duszy Pisz o tym co kochasz najbardziej Woda to żywioł a więc utożsamia się z życiem Dziękuję Ciao:)

napisany 30 maj 2007 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2011-05-28 19:24:59

Ten wiersz przeczytano 1499 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie