Taniec

Ja w moim tańcu śmierci będę piła czerwone wino
Apetycznie czerwone wino tanie

Ja w moim tańcu śmierci będę się śmiała w Niebogłosy
Aż mnie ktoś w tym niebie usłyszy
Mimo że daleko mi do krzyku ptaka
W tym całym makabrycznym tańcu zakrzyczę
Tak głośno, że usłyszą mnie najwyższe istoty
I tylko mój warkocz do samej ziemi będzie Przyziemny
Niesamowicie zwarte stopy nie będą chciały się odrywać od niej
Przeplatające się z błotem i deszczem
Będą kontrastem dla blado niebieskich mych ust
Które krzyczeć będą w niebogłosy
Takie rozdzielanie się z ciałem mądre nie jest
Ale kto powiedział, że ja jestem mądra
Na pewno nie moje wnętrzności
Bo właśnie w tańcu śmierci będzie czas na takie Tam rzeczy
Sądy ostateczne i inne tam takie
Ale póki co z winem mogę tańczyć krzycząc
W stronę ziemskich pól i łąk i nawet betonowych Peronów
Gdzie pociągi wiecznie odstraszają

autor

lauren

Napisany: 2009-01-03 Dodano: 2009-05-30 13:43:52

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie