tło miłości ...))
połączyłam samotności
Twoją
moją
by nią zawiązać
węzeł miłości
rozpalając tym samym
iskry uczuć
do czerwoności
wykute uczucia
zamknięte w sercach
stają w słoneczną sobotę
na ślubnym kobiercu
ozłociła się droga
dżwięk złotych kółek wybrzmiewa
to Mendelsona zagrał
Anioł w chmurach
słońce rozświetla niebo
samotność zostaje tłem miłości
dwoje nas już dzisiaj
drogowskaz ze szczęściem
przed nami
w zdrowiu i radości
wspólną drogę zaczynamy
mówią że miłość
dodaje skrzydeł
i jest jak deszcz
co przenika do głębi
na dobre i złe
już zawsze razem
miłość dwojga serc
samotność zgubiła
22.02.2021 Siedlce
Komentarze (7)
Ładnie :)
Samotność może być piękna ale tylko kiedy jest się we
dwoje:)
W innym przypadku nigdy nie będzie naszym
sprzymierzeńcem.
Pozdrawiam.
Marek
uroczo,
serdecznie pozdrawiam:)
Uroczy klimat :)) pozdrawiam i zostawiam podobasie :)
Z przyjemnością czytałam
Pozdrawiam ciepło :)
Słodko. Tak do mdłości.
Piękny, sympatyczny wiersz. Miłej niedzieli.