To ja...

Chmury nadeszły.
Ostatni ptak opuścił to miejsce.
Jestem tylko ja i wiatr.
Nadszedł czas na odśpiewanie pieśni świata przeklętych.
Zaklinam Cię wodo, nie odchodź ode mnie.
Zaklinam Cię trawo, nie rośnij już więcej.
Każdym zmysłem katuje znów siebie.
Boski świat otwiera swe wrota.
Ale ja nie chcę.
Nie!
Nie!
Nie dotkniesz mnie nigdy więcej.
Odejdę w spokoju w proch przemieniona.
A on zostanie.
Sam.
Beze mnie.
Będe latać jak ptak.
Będe śpiewać jak wiatr.
A kraj ten dziwny i piękny upadnie.
To ja daje mu życie i moc.
To ja jestem jego boginią.
To ja umiem dawać i brać.
To ja...

autor

Alsuair

Napisany: 2004-06-01 Dodano: 2004-06-01 21:20:39

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie