I to ma być rodzina?

Ten wiersz napisałam dawno... I wiem, że z rodziną to ładnie sie wygląda tylko na fotografi...

Każdy człowiek jest inny, jak inna jest każda rodzina.
Ale moja rodzina...w niczym rodziny nie przypomina.
Powinnyśmy być sobie bliscy...a jesteśmy tacy dalecy...
Każdy tylko czeka...by wbić drugiemu nóż w plecy.
Niechęć, zazdrość...czai się za każdym rogiem,
Jeden dla drugiego jest tylko i wyłącznie wrogiem.

Mijamy się na ulicy...bywa, że dzień dobry brakuje.
Bo choć to ktoś bliski...nic poza obojętnością nie czuje.
Z pewnością nikt już w naszej rodzinie nie pamięta...
Kiedy spędziliśmy wspólne, rodzinne święta.
Bo choć łączyć powinno...za dużo nas dzieli,
Z szacunkiem i miłością...żeśmy się minęli.
W naszej rodzinie pomoc nie istnieje...to ściema.
Jeden drugiemu nie pomoże, czegoś takiego nie ma.

Dlaczego rodziny nie można wymienić?
Od tak...po prostu na inną zamienić?
Nie darze szacunkiem rodziny zbyt mocno...
Bo tak naprawdę czuję się w niej obco.
I powiem to odważnie...bez poczucia winy...
Że tak naprawdę to My...nie mamy rodziny.
Za późno...już nie uwierzę w cuda...
Połączyć, zespolić naszej rodziny się nie uda.

Miałam kiedyś babcie...może niewiele mi dała,
Ale z całą pewnością nas wszystkich kochała.
Teraz też mam babcie...ale czy nas kiedyś kochała?
Wątpię, bo czuje się tak...jakbym jej nigdy nie miała.
Zresztą nie wiele obchodzi mnie...
Co babcia do nas czuje...
Najbardziej boli to...że mojej mamy nie szanuje.
Myślałam, że ludzie mądrzeją z wiekiem...
Czy ona nie widzi...
Że moja mama jest wspaniałym człowiekiem?

Nie czuję jednak do nikogo nienawiści...
Choć to zwykli łgarze i materialiści.
A jeśli ktoś urażonym się czuje...
Niech się zastanowi...
....czy na inną opinie rodzina ta zasługuje...

Dzięki wszystkim, którzy przeczytali go do końca...

autor

Orchidea

Dodano: 2005-03-29 20:42:44

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie