To mój bal straszności

Dzis znów czekam Skarbie...

Leżę na łóżku utkanym z rozpaczy,
ból jest tu jak codzień,brudna firanka.
Jest smutek i żal,pierwsze,drugie danie,
tęsknota służy obrusem,miłość jak piękny kalendarz na rozoranej krzywdą ścianie.
Przczesują mą głowę spaloną życiem te myśli piękne,te wspomnienia,
o parku,spacerach,tych szalonych wyścigach w to co mzawsze miejsce.
O chwilach,gdy pieściłem Twą zmęczoną codziennością skórę,
zmywałem z niej kurz niedobrych wrażeń,obmywałem z trudu.
Te chwile,gdy dusznozłota namiętność pokazywała nam właściwe wrota,
gdy oczy Twe jak perły z krain wieczności,spojrzeniem zdobiły mnie w koronę.
Usta miękkie jak uśmiech narodzonego,delikatnie,prawie niezauważalnie,
potem mocno i spragnione,zawsze słodkie,rozkrzyczane.
Dłonie szukające szczęścia,natchnione tęsknotą,
ciała spocone slodkim winem,zapach kochania przesycający zwykłość pokoju.
A teraz te matrwe ptaki,te martwe lasy,suche koryta,
teraz stal nieprzebłagana,nie przepuści żałosnego skowytu.
Teraz bezsilność,tęsknota do Ciebie Aniele,już nie ugłaskana,
teraz jeszcze nadzieja,oczekiwanie.
Modlitwa i wiara,że nie zechcesz walczyć z brakiem tego czegoś,
że pozwolisz sobie na pokarm dla zmysłów i serca.
A jeśli nie to bez lęku,nie opłakuj mego konania,
ja już wprawę mam w tym samoistnym zagubianiu.
Może taki mój los,więc nabierz życia w bezkres damskiej torebki,
jeśli wrócisz,ja jestem,jeśli nie,nic już nie będzie.
pozdrawiam z krwawą łzą w oku,kocham Cię Aniele,
poczekam sobie,bo wierzę.
To mój bal straszności,trwam,zawsze tu trwać będę,
zapamiętaj więc ten adres,jeśli miłość lub tęsknota Twa,pokaże drogę sercu.

wybaczcie bejowicze ze dzis nikogo nie odwiedze,jakos tak smutno...

autor

rebel

Napisany: 2007-01-29 Dodano: 2007-01-29 13:42:00

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie