To nie jest tylko wiersz...
Noc
księżyc przebija się przez chmury
gwiazdy rozpraszają ciemności
w ciszy słychać monotonne tykanie zegara
w sąsiednim dużym pokoju
wszystko w domu teraz śpi
zmęczony dniem dziadek chrapie
babcia usnęła obok w pokoiku na kanapie
przy piecu skulony w kłębek kot
samotny poeta ten z samej góry
zaprosił wenę i opiewa różności
już dziesiątki lat składaniem strof się
para
a młoda muza zachęca do boju
wnuczkowi w łóżeczku pewnie coś się śni
może uśmiechnięty księżyc w noc gwiaździstą
a może stary zegar co nieustannie od lat
tyka
zanim poeta rano przepisze wiersz na
czysto
odkłada teraz pióro i wysłużony zeszyt
zamyka
tam zaczeka na niego wiersz o śpiącym
kocie
księżycu i nocy z gwiazdami
***
życie to nie poezja
nie zawsze pocieszy pięknymi wierszami
których słowa dyktuje serce w tęsknocie
Komentarze (18)
Życiowo i klimatycznie, a życie to proza i poezja, z
tym u każdego w innych proporcjach. Pozdrawiam
Pięknie, melancholijnie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wspaniała puenta. Życie różnie się plecie, radość i
smutki niesie. Pozdrawiam cieplutko z podobaniem, ślę
moc pogody ducha:)