To tylko raj
Tu zatrzymamy się na chwilę,
już nie musimy aż tak gnać.
Niech durny świat zostanie w tyle,
czego się mamy zresztą bać.
Zieleń nam zsyła ukojenie,
kwiaty zapachem tulą wonnym.
Zapominamy, co cierpienie,
teren otacza snem bezstronnym.
Tu nie dosięgnie nas zagłada,
kto lepsze znaki mógł nam wręczyć.
Nie takie rzeczy Bóg zakładał,
kiedy chciał ludziom się odwdzięczyć.
Jeziora chemią nieskalane,
rzeki spokojnym nurtem płyną.
Świt się z radością budzi ranem,
a ludzie żyją, a nie giną.
Czy gdzieś istnieje cudowny kraj,
który wątpiących wita w potrzebie.
Już jestem pewien, to tylko raj,
a ja w marzeniach chodzę po niebie…
Komentarze (4)
Bardzo piękny wiersz :) odbieram go jak myśl na
spacerku do raju.. :) pozdrawiam słonecznie :)
Być może.
Miło jest czasami zatracić się w marzeniach:)
ładny wiersz.
Pozdrawiam
Marek
Niebo jak pogoda jest tylko dla bogaczy...w tym
świecie, ale droga do raju prowadzi przez ten
świat...taki paradoks...
Pozdrawiam Tadziu :)