Toast nad przepaścią

Te przeklęte schody do nieba,
w parku zapomnienia – ostatnim parku,
jesteśmy o krok od celu,
wierzę – losom starczy cierpliwości,

Od pożegnania …
miód jest gorzki,
łzy ukojeniem,
przyszłość odarta ze znaczeń,
a śmierć nieubłaganą rzeczywistością,

Nie ominę już dobrych zdarzeń,
choć samotność
trwa przy mnie wierniej
od przyjaciół – od tych na zawsze,

Dla Ciebie palący deszcz,
dla mnie życie – te sny przepadły
wyczerpane przez strach,
gwiezdne wskazówki bursztynu nocy,

Zbieram myśli
w blasku złota upadłych czasów,
pod nim czernieje biel serc,
jak prawda w goryczy słów,
i miłość dorastająca z nienawiścią,

W nadziei spojrzeń
wszystkie strony świata,
każda z nich czeka na mój uśmiech,

W nadziei spojrzeń
nurt rzeki marzeń
gna w ramiona północy,
a za mną ciemność,

Zawracam w przód,
w przyszłość,
w dobro,
w życie,

autor

D.L...

Napisany: 2010-03-31 Dodano: 2010-04-01 01:28:49

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie