Tragedia Podmiotu Lirycznego
Nie ma mnie.
Całe moje życie jest tylko
Fikcją literacką.
Łza kawałkiem papieru,
A serce rozlanym atramentem.
Nie wierzysz mi.
Nie jestem osobą,
A słowa to za mało
Aby się stać.
Pinokio XXI wieku.
Tylko tej cholernej
Błękitnej wróżki brak.
Kompletnemu niezrozumieniu mnie samej przez innych.
autor
Atrament
Dodano: 2007-06-13 18:26:46
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Nas nie ma ......
I nigdy nie było....
Zostało przebacz.....
Co wierszem ucichło...
Nas nie ma...........
I nigdy nie będzie....
Dusza w literach...
Literką też nasze serce...
Nas nie ma....
I nigdy nie było....
To tylko wspomnienia.....
Co przyszły znikąd
Czy to ważne aby każdy Cię rozumiał? Najważniejsze
żebyś Ty wiedziała o co Ci chodzi i czego w życiu
chcesz...reszta? Przynajmniej wiesz, że jak ktoś Cię
zrozumie to będzie to naprawdę Ktoś :))) a wiersz...no
cóż, trudny :)
Żal, gorycz bije z tego wiersza. Przestać
kłamać...zniknie nos Pinokia i wróci peel z fikcji do
realu!