Z tropu wielkiej niedźwiedzicy

kiedy mrok opuszcza
kotary słońcu
z tkanek całkiem czystym
niczym organizmy samożywne
pojawiają się lśniejące
zarodki pierwszych akordów

z czasem siłą magnetyzmu
układają się w dłuższe
etiudy delikatnie
nakłuwając soczystym śniącą

aby nie spłoszyć
serca pieszczoty
w bezruchu warg
wymawia duże
wyrazy uznania również

gdyby tylko wiedziała
w którą stronę
jest ciemno jeszcze

w prostokątnym dogasa
światełko

z gabinetu sztuki
nie do końca dochodzą
ostatnie pomruki nocy

strzępkami wspomnień
firmamentu w garści
niewiedzącą wita nowy dzień.

autor

Rozalia3

Napisany: 2020-08-18 Dodano: 2020-08-18 09:32:53

Ten wiersz przeczytano 2212 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie