Trumna

umarłam, w grobie teraz leże

i zastanawiam sie

czy w szystko w życiu

zrobiłam dobrze,szczerze?

może nie...

ale czy wypusci mnie teraz stąd ktoś?

jak mam to naprawić?

może już za późno.

czy to możliwe,

żebym nie mogła tego zrobić?

będę tu teraz leżeć

i czekać aż pierwszy robak przyjdzie do mnie

to chyba karą mą będzie

będę krwawić trupim jadem

truć się nim i budzić znów

aż ma trumna się rozpadnie

i powstanę

pójdę wtedy nowym torem zaszywać

stare rany

...jeszcze sporo czasu mi zostało,

zanim zgnije do reszty moje ciało

zanim w drzazgi się rozpadnie

trumna co leży na dnie

na dnie mego serca

która codzień mnie uśmierca.

autor

Duszka

Dodano: 2007-01-03 13:33:21

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie