Trwam
Urodziłem się, nie moja w tym zasługa.
Umrę, ziemia mnie przygarnie.
Moja śmierć mnie nie obejdzie.
Tak jak to, co było przede mną –
nieistotne.
Nie przejmowałem się, że mnie nie ma.
Dlaczego miałbym się przejąć, że mnie nie
będzie?
Ale jednak…
Co wezmę z tego świata?
Pamięć? – Ulotna sprawa.
Miliardy neuronów w plątaninie dziejów.
To ja – Miliard, ułamek, sens,
nieprawda.
Trochę ciepła, bólu, nienawiści, czekolada,
przytulić się…
Zapamiętam?
Komentarze (2)
wiersz właściwie w klimacie melancholii Pytania
takie nurtują ludzi ale bliskość z drugim człowiekiem
zawsze pozwala odnaleźć sens Bardzo piękny
istnienie inaczej jestem po co? sens kontynuacji życia
kiedy? miłość po co aby zaznaczyć postęp po co? aby
inni mieli sens Pamięć zakodowana w genach To pytania
na które odpowiedzi szuka człowiek nawet roślina Dobry
wiersz zaczepny dokładne odpowiedzi każdy
indywidualnie Rozbawiłeś mnie Na tak!