Trzimej sie tato - wiersz po...
Dekom usnytych liści przikryty
idzie spać kiyrchow ćmokiym kolybany,
chocioż tu pusto przi świyżym grobie
stoji som jedyn fest zastarany.
I wto mu tera wczas rano podo
gorkigo tyju szolka na śniodani,
i ciepłe żymły prosto łod piekorza,
powiy: stary stowej doś tego spanio.
Łostoł som jak ta sztacheta w płocie
dziecka łodeszły kajś we świat daleki
inszego chleba łod chałupy szukajom
nie potrza im tera łojcowskiej flegi.
A łon do końca swojigo życio
pamiyntoł bydzie te łoński lato,
yno we uszach buczy telefon
taki je życi trzymej sie tato.
Komentarze (1)
Reniu! jak pięknie, jak smutno, jak prawdziwie. Mój
najstarszy brat też stracił żonę na początku tego
roku. Też widziałam jak mu było trudno. Przejmujące
słowa (+)
Pozdrawiam.